MONOHABITAT

MONOHABITAT łączy dwie kluczowe idee: minimalistyczną jedność formy (mono) i funkcję mieszkalną (habitat). Jest to budynek, który odwołuje się do brutalistycznej filozofii architektonicznej, stawiającej na prostotę, solidność i ścisłe powiązanie formy z konstrukcją budynku.
Założeniem było stworzenie kompleksowej koncepcji domu jednorodzinnego, w której architektura ma funkcjonować jak precyzyjna maszyna, maksymalnie dostosowana do ludzkich potrzeb.
Zgodnie z ideą Le Corbusiera, budynek integruje w sobie wszystkie funkcje życiowe – przestrzenie mieszkalne, miejsca pracy, odpoczynku oraz interakcji społecznych, zamknięte w zwartej bryle, która stanowi samowystarczalną jednostką mieszkalną
Inwestorzy, będący miłośnikami brutalizmu, zaprezentowali swoje preferencje, które miały być uwzględnione w projekcie. Chociaż preferowali surową estetykę betonu, celem było znalezienie kompromisu pomiędzy mocną formą, która odpowiada ich gustowi, a lokalnym, wiejskim krajobrazem. Zamiast dosłownego naśladowania tradycyjnego domu z dwuspadowym dachem, postawiono na bardziej subtelny dialog z otoczeniem, gdzie wspólnym mianownikiem stały się nie tyle konkretne formy, co wspólne wektory i linie rysujące obraz w przestrzeni. Abstrakcja w architekturze pozwala na nowatorskie spojrzenie na przestrzeń, w której linie i proporcje budynku wyznaczają rytm i harmonię w relacji z krajobrazem. Budynek niezależnie od swojej formy, nie jest odgrodzony od przestrzeni wokół, a stanowi część ekosystemu, w którym funkcjonuje w relacji z otoczeniem poprzez wyważony kontrast.
Dzięki zastosowaniu dachu solarnego usytuowanego od południowej strony, budynek jest w stanie generować znaczną część potrzebnej energii, co czyni go bardziej niezależnym energetycznie.
Projekt jest hołdem dla idei, że piękno tkwi w prostocie i funkcjonalności. Symbolizuje odrzucenie nadmiaru i powrót do podstaw, gdzie przestrzeń mieszkalna jest schronieniem oraz narzędziem do prowadzenia życia.